Hard kijken
Een verhaal van Remco Campert maakte het mij ineens duidelijk…. In dat verhaal wordt hij geïnterviewd door een mooie dame. Zij vraagt: waarom maakt u gedichten? Waarom iemand minister is, timmerman is, directeur is, al die vragen zijn te beantwoorden, maar die ene vraag juist niet. En hij geeft zich over aan de mooie dame. Zo ervaar ik mijn werk als fotograaf. Je kunt het eigenlijk niet uitleggen, het zit in je, het overkomt je, het gebeurt vanzelf, en dat keer op keer opnieuw…. Deze foto's zijn een voorbeeld van twee verschillend lijkende momenten uit mijn werk.
Vakantie, Rome, Pantheon: een plek waar iedereen met een camera rondloopt, een plek waar historie, filosofie en betrekkelijkheid zo samengebald bij elkaar komen, op die plek word ik geraakt door verwondering en bewondering, en ik kan het niet laten om te fotograferen.
In feite gebeurt hetzelfde wanneer ik voor een opdrachtgever rondloop in een wijk in Breda-Noord. Of de vraag nou uit mezelf komt, of van een opdrachtgever afkomstig is, ik zoek door tot de kern om die foto's te maken waar ik zelf tevreden over kan zijn: hard werken en vooral heel hard kijken.